Frut gno, judimi a cori

e jo ti judarai a lâ planc.

Fasimi sintî la bielece sflandorose de buinore

e jo ti fasarai sintî la pâs dolce de sere.

Contimi cetant biel ch’al è l’amôr ch’al bruse

e jo ti contarai cetant biel ch’al è l’amôr che dome al sclipis.

Contimi cetant biel ch’al è scomençâ il viaç de vite

e jo ti contarai cetant biel ch’al è rivâ insomp.

Fasimi sintî la gole dal lavôr

e jo ti fasarai sintî la brame de polse.

Regalimi il profum fresc de inocense

e jo ti regalarai l’odôr fuart, ancje se mâr, de esperience.

Judimi a cjalâ indenant

e jo ti judarai a cjalâ indaûr.

Fasimi sintî la bielece de puisie

e jo ti fasarai sintî la bielece de prose.

Mostrimi i tiei vôi ch’a lusin di gjonde e di sperance

e jo ti mostrarai i miei, lustrâts cul vaî.

Fasimi cognossi l’impuartance dal avignî

e jo ti fasarai cognossi l’impuartance dal passât.

Dâmi la man, frut gno,

e o sierarìn il grant arc de vite.

Se no si din la man

e o lin ognun pe nestre strade,

no vin plui sens nô doi

e no à plui sens la vite.

(dal libri “Fantasticant”)

disen di Marina Coccolo