Pignarûl 2009 |
Pastorâl 2008 di Domenico Zannier |
La stele e la viole si dàvin la man, lontan d'ogni fole, lontan d'ogni uman. Ce dolce la viole! Ce clare la stele! Il lili e la lune si dàvin il cûr. La gnot che s'imbrune no veve plui scûr. Ce cjàndit il lili! Ce lustre la lune! Il riul e la rose 'e vèvin profum, la buere ch'e vose ješsude di grum. Ce cjare la rose! Ce calme la buere! La plante dal Cîl 'e dave il so flôr, ch'al ere un Pupîl il Diu dal Amôr. Ce lûš ch'al à il Cîl! Ce biel chel Pupîl!
Ce vere chê glorie! Cejuste vitorie! I frôs 'e sintìvin I pîs dai pastôrs. che in tanc' 'e vignìvin a viodi splendôrs. Ce brafs chêi pastôrs! Ce granc' chêi splendôrs! Di Mari 'e fevele la Vite ch'e ven, di un âf ch'e jè cele di mîl e seren. Ce gracie la Mari! Ce dolce la cele! Contenz i agnuluz cui lavris di lune. Contenz i agneluz. cjalant une cune. E ce contentece pe nestre salvece! Nassut al è Crist. Pleât al è il Trìst. L'Amôr al resist. Il Cîl ad esist. |