| Pre Gjenio
di Pietro Menis |
1973 |
| Pre Gjenio
di Pietro Menis |
1973 |
|
Une dì pre Gjenio Taboghe, plevan di Mels, apene jessût fûr di messe, lu ferme un omp dal paîs: «Siôr plevan... ». «Ce îsal di biel, po, copari? Còntimi». «Si vìsial, siôr plevan, di chê messe ch'o ài fate dî sul altâr di Sant'Antoni?... ». «Sì ch'o mi visi; e cun chest? ». «A lui 'o puès dîjal: al jere par une grazie ch'o vevi domandade. Le ài otegnude. Sant'Antoni mi à esaudît... ». «Poben, dîsj gràziis a Sant'Antoni». «Ma 'o ài di dîj ancje cheste. Prime, 'o vevi stât a Glemone dôs voltis pe stesse reson, e ogni volte une messe... Dôs voltis a Glemone, di-bant!... ». «Copari, al è naturâl. Prove a pensâj parsore. Lassù, a Glemone, 'e côr ogni dì tante int, e duc' a' uèlin vê gràziis. Chel Sant'Antoni lassu al à masse cefâ, e nol sa cui scoltâ. Il nestri, chi, invezzi, al à màncul lavôr e al puès prestâsi subite... Trop timp îsal ch'o us ài dit di fermâsi a Mels, jo?... ». |
