Tu sês stade rufiane tu gnòt

Conche j àins ’e sbrocàvin bussades

’e sgjernàvin cjevèi

cence il còri dal vint.

Tu sês stade rufiane tu lune che

di žâl tu âs tenzût el amôr!

ma rufiane tu sês ancjemò

tu gnòt, co’, cul timp,

in primure tu passis

e la pòre

de ore

tu partis cun te.

I cjevèi ingrisîz

une grispe, marcade, tai vôi

’e son lì, tal puest de bussade,

ma bonodôr si spampane ancjèmo:

e di gnòt e di lune

e le strade, che un troj l’è restât,

s’inlumine

e le gnòt, busarade, no fâs pòre

ma al lûs el ricuart.