e un fogolâr.

Il sun des cjampanes al ere par duc'

e avonde 'e jere

par fâ cjase vive

une plume di fum sore il cjamìn.

Po' il timp si è fermât

sui orlòis di chê gnot

e Buje ricam dissipât

dolôr sporcjât sot les masèries...

Oh, vôi spisimâz di chê gnot

vôi de mê int

e bòcjes sujades de pore

e polvaròn.

Vôi come maz a domandâi al Cîl:

Parcé?

Vôi di chê ore a Buje

a cirî un bâr di tiere sigure

'ne sole grampe di robe sigure...

'E vài la lune dongje i nûi.

Al vài l'àjar des monz

cu la sô vôs fuscade.

'E vai dute la gnot che si distrûz parsore clas,

parsore rudinàz.

Mûrs in belanze

tun cîl ch'e si sclarive

tai slambris di chê gnot

e i trâs cjavagliâs

a' parevin crôs...

E pardùt come un sigo di dûl.