| Gjavât di «Momenz di une vierte» 11 di zenâr, joibe Pavel Zovin Al è tant timp che no mi sfoghi su chistis pagjnis dulà ch'o buti jú duc' i miéi pinsîrs. 'O ái tantis di chês robis di dî e mi pâr che, se mi sbrochi, 'o stoi miôr. Une sere al è vignût a cjase nestre, ven a stáj alì di agne Gjudite, insieme cun âtris di lôr, un zovin rus di disenûf ains, che si clame Pavel. Apene jentrât, al á scomenzât a dî che j plasevi e ridint al á domandât il mió non. -Nadia- 'o ai rispuindût. E alore lui: -Io sposare Nadia. - Al rideve e al tornave a dî: -Io sposare Nadia. - Lu à ripetût no sai tropis voltis. Mê mari lu cjalave un pôc sberlufide ma si viodeve che no jere inrabiade. Mê cusine Silvana, sentade a cusî, 'e rideve, e Pavel mi pareve tant biel e cussì diferent dai frutáz ch'o cognossevi. No sai parcé ch'al fos tant legri chê sere; al pesseave a dî ch'al veve vincjeún an e invezzit dopo 'o vin savût ch'àn veve nome disenûf. Jó 'o ái vût miôr ch'al fos plui zovin. Un di chiâtris rus ch'e jerin vignúz cun lui, Andrei, al á distudade la lùs. Dopo un pôc al è tornát clâr e jó ái viodût disóre dal plat de lampade i vòi di Pavel che mi cjalavin fis. 'E jerin colôr nosele, lustris e plens di alc che no podevi capî. Ligrie, malincunie, curiositât, no sai. 'O jeri sigure che Pavel al veve scherzât cun me ma 'o ái sintût instés une grande simpatie. Mi plaseve dut di lui, l'ande di stâ sintât su la cjadrèe cu lis mans te sachete e di nizzâsi su e jú par daùr, il mût di ridi, a ponte, come di cjoli atôr, i cjavèi bionz che j colavin sul zarneli. Mi pareve dut biel in chê sere. Chiâtris rus ch'é jerin cun lui si clamin: Andrei (chel de lûs) e Pavel, ch'al á vincjevót ains e al é moro e grant. Quant ch'e son láz vie, mês cusinis 'e àn fat mil comenz. Ur plaseve ancje a lôr Pavel, chel plui zovin, e Silvana 'e á dit: -Ce vitute ch'al à-. Chê gnot no rivavi a indurmidimi, mi vignive simpri indiment la muse di Pavel zovin e 'o sintivi lis sôs peraulis: -Io sposare Nadia-.
15 di Zenâr, lunis
Pavel zovin al é tornât ancje lis seris dopo a cjase nestre; la mê simpatie par lui 'e jè deventade 'O capìs che dut chel che Pavel zovin mi à dit la prime sere nol è gran vêr, lu à fat par scherz, forsit par cjòlimi atôr. Senze contâ ch'o ai savût di straforo (m'al á dit Silvana) che une sere Pavel zovin j à fat i complimenz a un'âtre frute, Gjne, une sô lavorante. Ma chel so mût di ridi, chê educazion ch'al à, chê buine maniere ch'e plâs a duc', mi àn inzingarade ancje me. 'O soi tant pizzule ancjemò, pò dâsi che no resoni. Isal pussibil ch'o mi sedi dismenteade avuâl di duc' i miei amis de Cantoniere, massime di Bruno che un pocje di cort m'e faseve, sigûr, e dut in quatri cinc dis, dopo vê fatis tantis vitis par plaséj a Bruno, che lui j tirave i vôi ancje ae mê amie Santina. Forsit chel al jere nome un zûc, forsit ancje chest al è un zûc, forsit, quant ch'o sarai a Udin, al tornarà a plasêmi Bruno. Epûr mi pâr dal impussibil! Cetant che mi displâs a sintî a dî de int, dute contente: -'E son partîz chei rus ch'e stavin chi o là, ce gust! Jò no soi contente par nuje di chês nùvitâz e 'o vif te pôre che qualchidun mi vegni dongje e mi dîsi: -'E son partîz chêi ch'e jerin a stâ te androne, sâtu, chéi ch'e vignivin alì di vualtris! 'E jè robe tremende. La pôre di no vjodilu forsit mai plui mi pâr un dolôr masse grant. Sperìn che Pavel zovin nol partissi. 'O sai che il miò al è nome un sium, une fanta sie senze custrut e propit par chest 'o stoi mâl. |